Leven... helder, fris, sprankelend... VITAAL
Dood... somber, schemerig, grijs, schimmig... LETAAL
Wie is er niet voor “Hem” bevreesd??
Zij die ' tegendeel beweren , misschien 't meest.
Er zijn mensen die “Hem” als een welgekome gast zien.
“Hem” beschouwen als een verlosser misschien.
Het betreft vooral hen met veel leed;
langdurige ziekte, veel pijn of door wat het leven
met hun psychè deed.
Voor mij die in goede gezondheid verkeer
roept de dood toch vragen op, telkens weer.
Ik hoor ze graag prediken:
“ De dood is niet het einde, maar het begin
van een nieuw leven.”
“ Het aardse bestaan duurt maar “even”.”
“De dood is een bevrijding, je komt los van de wereld.”
Wordt er zo soms niet wat valse hoop gegeven?
Moest ik nu de Dood ontmoeten,
ik zou veel moeite hebben om “Hem” als vriend te begroeten.
“Hij” blijft de “opposant” van 't Leven.
Daarom wordt Hij in sagen en legenden beschreven
als een geheimzinnige en stiekeme schim
iets tussen droom en werkelijkheid in.
Word ik toch onverwacht met “Hem” geconfronteerd,
dan hoop ik dat ik heb geleerd
begrip te hebben voor zijn o zo moeilijke taak.
En dat ik”Hem”, als ik dit aardse bestaan dan toch
moet verlaten,
misschien minder zal gaan haten.