Als iemand me de vraag -of God bestaat- zou stellen
zou ik echt niet weten wat te vertellen.
Het is een vraag die al eeuwen 's mensen geest verwart,
hoe zou ik dan kunnen antwoorden, hier en nu, spontaan uit
't hart.
Als mensen verklaren dat ze God vonden in dit zo aardse leven,
dan overkomt me het gevoel, hoe verwaand toch,
het is al een eeuwigheid 's mensen streven.
In religieuze kringen fluistert men “ God is overal, je moet
Hem wel herkennen.”
Ik ben nog steeds zoekende, moet ik eerlijk bekennen.
Een religieus wereldbeeld wordt door de opvoeding meegegeven,
of men nu christen is, Brahmaan, Hindoe of om 't even.
Het is waar je geboren bent, 't land of continent
dat bepaalt of je Jood, Christen of Moslim bent.
Wat ik wel vreemd vind,dat onze jaartelling begint,
bij de geboorte van dat bijzonder mensenkind.
Wij spreken tekeer en tekus, over voor en na Christus.
Hij was alleszins door liefde voor zijn medemens gedreven.
Hoe moeilijk is het reeds om als “mens” in dit leven
zijn weg te gaan.
Gewoon consequent en rechtschapen de juiste weg te volgen
en niet de verkeerde in te slaan.
Als antwoord nu op de vraag – of God bestaat?-.
Ik ben er nog steeds niet uit ( met mijn beperkt denken)
Maar weet dat ik diep, in mijn hart,misschien toch een
plaats openlaat.....