Betraande ramen..
geselende regens...
harteloos gehanteerd door genadeloze wezens...
Roffelende donder en bliksemschichten,
die fel tegen een “El Greco”lucht oplichten,
hevig als het hellevuur.
Zo'n dag vordert traag,uur na uur na uur...
De uitbundige kleuren de Provence vervagen,
als in een aquarel door wateroverlast tot
een één-tonig plas.
Steegjes, straten en wegen schijnen zich te verslikken
door het onverwacht teveel,
men hoort de klokkende en kolkende geluiden in hun keel...
Als de zon dan toch terug doorbreekt en je 't landschap
weer herkent zoals in de folders en op schilderijen
aangeprezen,
dan ben je zo'n regendag al weer even vlug vergeten.